گروه‌داری و ایجاد حلقه‌های تربیتی البته تاریخ قدیمی‌تری دارد وبعضی سابقه‌ی آن را به زمان ائمه‌ی معصومین(ع) و تشکیل حلقه‌های علمی و معرفتی به دور امامان و اصحاب آن‌ها برمی‌گردانند؛ اما در تاریخ معاصر و دست‌کم در شهر اصفهان، می‌توان تاریخ آن را به فعالیت‌های کسانی چون شهید بهشتی و علی اکبر پرورش و شهید اژه‌ای رساند که به واسطه‌ی فعالیت آن‌ها حلقه‌هایی برای تربیت افراد انقلابی و مبارزه تشکیل شده بود و پایگاه‌هایی در اصفهان، مانند کانون جهان اسلام نیز محور چنین فعالیت‌هایی بود. اما تبدیل شدن آن به یک جریان در اصفهان سال‌ها زمان نیاز داشت.
گروه‌داری کلیدواژه‌ی تمام فعالیت‌های مراکزی است که بامحور تربیت فعالیت می‌کنند. در این شیوه، یک نفر به عنوان سرگروه وظیفه پشتیبانی حلقه‌ای از دانش‌آموزان را به‌عهده دارد. تمام فعالیت‌های گروه با یکدیگر انجام می‌شود و هویت جمعی منحصربه‌فردی برای اعضای گروه به‌دست می‌آید.
