بخش عمده‌ای از منابع قدرت نرم امریکا در سازمان‌های غیردولتی، بخش‌های خصوصی، جامعهٔ مدنی، معاهدات دوجانبه، مؤسسات چندملیتی و ارتباطات فراملی نهفته است. ابزار دولتیِ ایجاد جذابیت و تأمین قدرت نرم، یعنی دیپلماسی عمومی، رادیو و تلویزیون، برنامه‌های تجاری، کمک به توسعهٔ کشورهای دیگر، کمک‌رسانی در زمان بروز بلایا و قراردادهای نظامی، در قسمت‌های مختلف دولت پراکنده شده‌اند و هیچ راهبرد یا بودجهٔ فراگیری وجود ندارد تا تمام این موارد را در سایهٔ آن لحاظ کرد. هزینه‌ای که صرف برنامه‌های نظامی می‌شود، پانصد برابرِ مجموع هزینه‌های رادیو و تلویزیونی و برنامه‌های تجاری است. دولت چطور می‌تواند با منابع غیردولتیِ قدرت نرمی مرتبط شود که از هالیوود گرفته تا هاروارد و بنیاد گیتس را شامل می‌شود و همگی آن‌ها نیز از جامعهٔ مدنی سرچشمه می‌گیرند؟ بهترین راه برای یافتن پاسخی به این پرسش‌ها از مطالعهٔ این کتاب آغاز می‌شود.
