لعن‌های نامقدس
لعن‌های نامقدس

لعن‌های نامقدس

0 نظرسفارش (22)
10,000تومان
تولید کنندگان
کد محصول: bar-91
موجودی عدم موجودی در انبار
راهنما

بررسی اجمالی

نویسنده در این کتاب ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می کند. و پس از آن که تصوری...

خصوصیات محصول

  • وزن215
  • نوع کاغذسبک(بالک سوئدی)
  • نوع جلدشومیز
  • نوع چاپافست
  • تعداد صفحات168
  • شابک978-600-6077-56-7
  • قطعرقعی
  • ناشرآرما
  • نویسنده / نویسندگانمهدی مسائلی

توضیحات محصول

نویسنده در این کتاب ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می کند. و پس از آن که تصوری صحیح از آموزه مهم تبری ارائه کرد، به بحث مهم قوانین و محدودیت های تبری می پردازد. نویسنده معتقد است اعلام برائت و تبری لسانی از دشمنان دین، اگر چه یک وظیفه ی مهم دینی است که مؤمنان باید همواره به آن اهتمام داشته باشند، اما با این حال در انجام آن، حدود و قوانینی وجود دارد که ملاحظه نکردن این قانون ها و محدودیت ها موجب می شود مؤمنان وظایف دینیِ مهم تری را ترک کنند و گناهان بزرگی را مرتکب شوند؛ هرچند به خیال خود به وظیفۀ تبری عمل کرده اند و مستحق ثواب اند.
نویسنده در ادامه پرهیز از فُحش و دُشنام و توهین را یکی از قوانین تبری برشمرده و با بررسی عنوان وجود «دشنام در قرآن و روایات» به بیشتر شبهات مطرح شده در این زمینه پاسخ می گوید. وی همچنین «پرهیز از تهمت و افترا» را یکی از لوازم تبری می داند و معتقد است تهمت و افترا از سلوک اهل باطل بوده و با تکیه بر چنین روش هایی نمی توان به معرفی اهل باطل پرداخت و به مصاف آن ها رفت؛ پس چه مضحک است اگر کسی بگوید برای مقابله با بدعت گذارانی که اهل دروغ و نیرنگ و فریب هستند، باید با بُهتان و تهمت و نسبت های دروغین، مردم را از آنان روی گردان کنیم. نویسنده سپس بحث مفصلی پیرامون بعضی از روایاتی دارد که عده ای با تمسک به آنها خواسته اند تهمت و افترا زدن به مخالفان را توجیه کند. در همین راستا وی به موضوع «نسبت حرام زادگی به مخالفان عقیدتی» نیز پرداخته و از برخورد شدید ائمۀ شیعه- علیهم السلام- با این طرز تفکر خطرناک، پرده بر می دارد.
اما یکی از مهمترین موضوعات مورد بررسی این کتاب، موضوع لعن است. شاید بحث از لعن با رویکرد و صراحت این نوشتار، برای اولین بار باشد که در کتابی مستقل مطرح می شود و عنوان آن کتاب را به خود اختصاص می دهد. نویسنده در مقدمه ی کتاب بیان می دارد که اگر چه بیشتر شیعیان دشنام و توهین به مقدسات دیگران را عملی خلاف و نادرست می دانند، اما در این میان بعضی نیز حساب لعن را از دشنام و توهین جدا دانسته و بیان آن را در هر صورتی جایز می دانند. این درحالی است که لعن به مقدسات اهل سنت، به بزرگ ترین مانع درجهت انسجام مسلمانان تبدیل شده است و هرگونه تلاش و حرکتی را برای تقریب مذاهب اسلامی با مشکل روبه رو می سازد. امروز در دنیای اهل سنت، به جز بخشی از ناآگاهان افراطی و ابزار امپریالیسم، همه از گفت وگوهای سازنده برای وحدت جهان اسلام استقبال می کنند؛ اما در مذهب اهل سنت، آن ها نیز از این ناراحت هستند که به خلفای بعد از پیامبر اهانت و لعن می شود. از همین رو لازم است بدانیم:
حقیقت تبری چیست؟
آیا برای انجام وظیفۀ تبری لازم است حتماً به مقدسات اهل سنت توهین و لعن شود؟
آیا واقعاً این تفکر، آن گونه که مطرح می شود، از ضروریات و لوازم مکتب تشیع است یا چنین نیست و بدون اهانت و لعن به مقدسات اهل سنت نیز می توان شیعه بود؟
تفاوت لعن با دشنام چیست؟
آیا لعن در هرجا و به هر صورتی جایز است؟
نویسنده در کتاب یادآور می شود که لعن و توهین به خلفا، امروز خدمتی بزرگ به جریان افراطی گری در اهل سنت است. افراطی های اهل سنت ابزاری مؤثرتر از این توهین برای ترویج افکار ضد شیعی خود ندارد. بسیاری از اندیشه های شیعه که زمینه ساز بیان تهمت ها و برداشت های سوء و غیرواقعی افراط گرایان اهل سنت به شیعه است، در میان جریان های اعتدال گرای اهل سنت نیز پذیرفته است و از همین رو اینان تهمت ها و نسبت های سوء افراط گرایان اهل سنت را در این موضوعات نمی پذیرند. اما موضوع لعن و توهین خلفا نزد هیچ کدام از فرقه های اهل سنت پذیرفته نیست و همۀ آن ها از بیان آن منزجرند. از همین رو جریان افراط گرای اهل سنت با استفاده از این ابزار، گروه های اعتدال گرای اهل سنت را با خود همراه می سازند و به موضع گیری و ضدیت با شیعه فرا می خوانند.
در همین راستا نویسنده با بررسی مسئلۀ لعن، از نهی خاص اهل بیت-علیهم السلام- درباره توهین و لعن یاد می کند. افزون بر این، «لعن های موجود در قرآن و روایات» نیز مورد بررسی قرار می گیرد. «سخنی دربارۀ زیارت عاشورا» و « شعار مرگ بر آمریکا و اسرائیل» از دیگر عناوین این بخشند. همچنین نویسنده در ادامه بحث هایی پیرامون «تقیه» و «سیره و روش اهل بیت علیهم السلام» در این باره ارائه می دارد.
نویسنده در پایان نیز گزارش هایی تاریخی را بیان می کند که عناوین آنها عبارتند از: «محقق کرکی و لعن علنی خلفا»، «تیزهوشی میرزای شیرازی»، « این کتاب ها هرچه بیش نشود، بهتر است»، «انتشار کتاب های تفرقه انگیز در قم» و «چند توصیه از مرحوم آیت الله بهجت».

نظر بدهید

توجه: HTML ترجمه نمی شود!
    بد           خوب
کد امنیتی
آیتمی برای نمایش وجود ندارد!